Lasery chirurgiczne odgrywają szczególną rolę m.in. w mikrochirurgicznych zabiegach fonochirurgicznych i usuwaniu guzów krtani.
Możliwość połączenia lasera z mikromanipulatorem operacyjnym, umożliwia bezkontaktowe wykonywanie nacięć tkanki plamką o średnicy 0.2mm, a zastosowanie skanera laserowego (robota) daje chirurgowi dodatkową kontrolę nad głębokością i kształtem cięcia.
Z kolei w zabiegach ambulatoryjnych, lasery zapewniają brak krwawienia, brak konieczności zakładania tamponady, mniejszy ból i obrzęk po zabiegu, krótszy czas rekonwalescencji.
Podstawą działania laserów chirurgicznych jest pochłanianie światła lasera w chromoforach zawartych w tkance i jego zamiana na ciepło (fototermoliza). Sposób w jaki poszczególne tkanki absorbują światło zależy od długości fali światła (koloru), czyli od typu lasera. Im większe pochłanianie, tym mniej światła przedostaje się do głębszych warstw tkanki. Tym penetracja jest mniejsza.
Ponieważ każda tkanka zawiera dużo wody, w sytuacjach gdzie zależy nam na płytkiej penetracji i małych uszkodzeniach termicznych wokół linii cięcia (krótszy czas gojenia, mała blizna), najlepiej sprawdzają się lasery CO2. Niezależnie od ukrwienia i koloru tkanki, głębokość penetracji jest zawsze mała i taka sama. Laser CO2 ma możliwość współpracy z mikroskopem chirurgicznym poprzez mikromanipulator laserowy. Taka własność jest pożądana w zabiegach mikrochirurgicznych (brak dodatkowych narzędzi w polu operacyjnym – lepsza widoczność).
Z kolei w zabiegach, gdzie zależy nam na jak najlepszej hemostatyce (narządy mocno ukrwione, jak np. małżowiny nosowe, migdałki, język) lepszym rozwiązaniem jest urządzenie o większej penetracji w tkance – zamykające większe naczynia. Standardem jest dziś laser diodowy 980/1470nm – tańszy i mniejszy oraz o nieco płytszej penetracji niż opisywany szeroko w literaturze przestarzały laser Nd:YAG. Laser ten jest również optymalny do zabiegów, w których chcemy doprowadzić wiązkę lasera do tkanki poprzez cienki kanał roboczy fiberoskopu lub wprowadzić np. przez wąski kanał uszny, przewód nosowy lub kanalik łzowy.
Jeszcze inne wymagania mają zabiegi endoskopowego kruszenia kamieni w przewodach ślinowych. Niezbędny jest tu laser impulsowy o wysokiej mocy szczytowej (np. 18kW), transmitowany przez bardzo cienki światłowód (400um), wytwarzający odpowiednio dużą siłę kruszącą i jednocześnie o bardzo małej penetracji w wodzie. Takie parametry spełnia laser holmowy 2100nm, umożliwiający skuteczne, endoskopowe kruszenie wszystkich typów kamieni, bez ryzyka przypadkowego uszkodzenia otaczających przewodów ślinowych.
Najpopularniejszymi laserami w gabinetach otolaryngologicznych są lasery CO2 i lasery diodowe. Obecnie dzięki miniaturyzacji lasera diodowego znacznie obniżono jego cenę.
Nie wiesz, który produkt najlepiej odpowiada Twoim oczekiwaniom?
Sprawdź numer do lokalnego przedstawiciela
